Abel Tasman & gouden stranden & Nelson

Hallo allemaal,
allereerst dank aan Anki en Jules voor de extra fotoruimte. Het lukt dus toch, Richard. Ik had het fout bedacht. Ik kan zelf ook fotoruimte bestellen vanuit hier, maar het is natuurlijk erg leuk als ik het kado krijg....Bij dit bericht weer heel veel nieuwe foto's. THE RING is te bewonderen bij het vorige bericht.
Afgelopen dinsdag (18/3) dus een kayak- en wandeltocht gemaakt langs/in de gouden stranden en regenwouden van het Abel Tasmanpark. Het is werkelijk ongelooflijk. Het zijn allemaal Bountystranden. Het weer was ook nog prachtig en de temperatuur na een koude ochtend zo'n rond de 24 graden. Het verschil in hoog- en laagtij is erg groot in dit gebied. 's Morgens vroeg en 's avonds rond 19.30 uur is het vloed.'s Middags moet je ongeveer 1 km lopen om bij het water te komen en ook bij vloed is het water niet diep. Het zwemmen in het mooie baaitje tijdens de lunch van het kayakken was wel fantastisch: dat heeft kennelijk weinig last van getijden. 's Morgens met de watertaxi (en hoogtij) langs de kust naar boven. De kayak - activiteiten zijn enorm, dus boten vol kayaks erachteraan. Een paar uur gekayakt met 6 Duitse vrouwen, o.a. langs Tonga Island waar fur seals te bewonderen zijn. De meesten lagen in het water, maar ze waren voor ons goed te zien. Met de kayak kan je dichterbij komen. Ook hier weer kleintjes. Toen verder naar beneden om op een zuidelijker gelegen strand de lunch te gebruiken (Bark Bay) en daarna een wandeling door het regenwoud. Die combinatie is werkelijk fantastisch, maar dat heb ik vaker gemeld. De wandeling was een krappe 8 km naar Torrent Bay. Daarna terug met de watertaxi, maar omdat het inmiddels eb was, is het waden naar de watertaxi's en als je dan een kind of meerdere bij je hebt, valt dat niet mee. De gids was een zeer enthousiaste jongen, die zijn 'zeeroversvlag' liet zien als de grote schepen te dichtbij kwamen. Hij vertelde ook hele verhalen over Abel Tasman en dat deed hij goed, want hij begreep dat Abel Tasman in 1642 als eerste Europeaan NZ had ontdekt. Hij kwam aan in wat nu heet Golden Bay en dat is de baai boven Tasman Bay (waar ik gekayakt heb). Die baai moest ik dus ook zien en dat heb ik woensdag (19/3) gedaan. Abel Tasman had de baai Murderers Bay genoemd, omdat door een miscommunicatie met de Maori's er 4 van zijn mannen zijn vermoord. Beide groepen begrepen elkaars goede bedoelingen niet. Ja, in die tijd verliep de communicatie nog niet ideaal. Later is de baai Golden Bay genoemd; klinkt beter en vanwege de gouden stranden. Ook hier een enorm verschil in eb en vloed. Daardoor lijkt het op de wadden bij ons. Een walhalla voor watervogelliefhebbers. De rest van de streek lijkt op de Betuwe: hier wordt veel fruit en groenten verbouwd, waaronder appels, peren, kiwi's, citroenen, sinaasappels en hop! Ze kennen hier ook Grolsch bier. Wordt goed gewaardeerd. Het is dus oogsttijd voor de fruitbomen. Als mijn biologische appelboompje in het najaar net zo vol hangt als hier dan mag ik niet mopperen.
Naast de memorial voor Abel Tasman (heel modern: zie foto) heb ik ook nog Harwood's Hole bezocht. Dat had ik beter niet kunnen doen: 22 km over onverharde weg en daarna nog 1,5 lopen om te concluderen, dat ik niet dichtbij genoeg kon komen om in de 'awesome 183 metres vertical drop' te kunnen kijken! Het woord 'awesome' wordt hier te pas en te onpas gebruikt om zoiets als fantastisch aan te duiden, maar dit was minder awesome. Tijdens de wandeling (wel door mooi beech-forest) heb ik nog een klimmetje naar boven gemaakt om een awesome viewpoint te bezoeken. Met gevaar voor eigen leven over enorme rotsen gekropen om over de rand van het geheel wel een mooi uitzicht over de vallei te hebben (ongeveer 700 meter hoog), maar het was te wazig om het beloofde uitzicht over de Golden Bay te hebben. Maar goed het was mooi. Dit alles maakt deel uit van de Marble Mountains (Takaka Hill). Het marble is trouwens niet roze, maar grijs. Zie ook de foto's van de Ngarua Caves, die ik op mijn (terug)weg op donderdag richting Nelson heb bezocht. Die woensdag waren ze namelijk gesloten. Nog even terug naar de rit over de onverharde weg naar Harwood's Hole: bleek ik achteraf (na 8 van de 11 km heenweg) een LOTR-filmlocatie te zijn gepasseerd. Alleen jammer, dat ik daar achteraf pas achterkwam. Het was de plek waar Aragorn de hobbits heeft meegenomen na hun bezoek aan Bree (het cafe in het begin van de film) en rond diezelfde plek is ook gefilmd waar Frodo en Sam de Shy verlaten. Het is er ook erg groen, dus dat is niet moeilijk voor te stellen. Helaas dus geen foto van die plek(ken), maar om daarvoor nog eens 16 km over die weg te gaan: voor geen goud. Onvoorstelbaar dat ze daar met de hele crew overheen zijn geweest. Het is een enorm gehobbel en een weg die slingert en stijgt en daalt. Verder heb ik nog de Tewaikoropupu Springs (voor intimi: Pupu Springs) bezocht met het meest zuivere zoetwater van NZ. Je ziet het water inderdaad omhoog borrelen (zie foto). Voor de Maori's zijn de Springs heilig en heeft het water een helende werking. Ik heb een flesje meegenomen en voel mij als herboren en tot slot de Wainui Falls. Ook weer met een mooie wandeling naar boven door regenwoud en een natuurlijk een hangbrug over de rivier, de Wainui. En toen kwam ik ook nog zomaar de Pukeko tegen: de vogel (niet vliegend) met de prachtige rode snavel en de paarse borstveren. Ze zijn hier kennelijk minder zeldzaam dan op andere plekken in NZ. Ik ben op Pohara Beach blijven overnachten, omdat ik toch graag in de Golden Bay wilde zwemmen. Rond 19 uur was het vloed en het was heerlijk. Het water was zelfs warm. De ondergaande zon zorgde voor hele mooie plaatjes van deze baai, zo lang geleden al ontdekt door onze Abel Tasman (je krijgt daar wel een trots gevoel van). Gistermorgen was het bewolkt, maar niet op de top van de Takaka Hill (die ik weer over moest om in Nelson te komen). Ik heb een plaatje gemaakt van de wolken beneden mij: een witte lappendeken.
Gisteren middag in Nelson aangekomen. Het was niet ver. Mooie route langs de kust. De buitenwijken van Nelson zijn wat je van een middelgrote stad kan verwachten, maar het centrum is leuk. Mooie kerken ook. Heel verschillend: de moderne cathedral (laatste bouwjaar 1972), zeer strategisch gelegen op de heuvel, uitkomend op de drukste winkelstraat, de Methodistenkerk, het historische gebouwtje dat vroeger de Bishop's school was (eerste bouwjaar 1845) en tot slot de Trinity Church.
De cathedral is gebouwd van het grijze marble van Takaka Hill. Gisterenavond de rock opera, Jesus Christ Superstar, gezien. Ik had de aankondiging ergens onderweg in een flits gezien en ook de data: 7 tot 20 maart, dus gisterenavond was de laatste opvoering. Judas deed zijn best, maar zijn stem was niet al te best. Jezus was qua dramatiek excellent. Zijn sterfscene aan het kruis was zeer overtuigend (het was ook de laatste keer) en tot slot Maria Magdalena: ze deed het uitstekend. Een zeer goede stem en goed gespeeld. Het waren 'leerlingen' van de Nelson Music School. Ik ben dus helemaal in de Paassfeer nu. Ik wens jullie hele fijne Paasdagen! Maandag 24/3 ga ik vanuit Picton met de ferry over naar het Noorder-eiland, Wellington. Ik heb al een LOTR-tour geboekt en diner met show van de Maori's in het Te Papa-museum van Wellington. Dus ik ben nog lang niet uitgekeken. Liefs Annemiek

P.S. ben erg blij dat ik gisteren het stadje al in ben gegaan, want vandaag is alles dicht in verband met Goede Vrijdag. Mooie wandeling naar het centre van NZ gemaakt, dus jullie zijn helemaal bij (en ik ook).