Historie en bomen

P.S. de foto's staan erop en onderaan nog wat aangevuld met info van vandaag.

Hoi allemaal,
Met Kees, Jan en jongste dochter Tegan afgelopen weekend de Kaipara Harbour verkend. Dat is een zeer grote inham aan de westkust van het Noorder-eiland, maar westkust en oostkust liggen ter hoogte van Auckland erg dicht bij elkaar. Aan de westkust (Tasman Sea) naar Muriwai Beach geweest. Dat heeft donker zand en een grote Jan van Gent kolonie. De rotsen lijken daar bedekt met grote witte stenen, maar dat zijn dus de uitwerpselen van de vogels. De jongen zijn grijs van kleur; de volwassen vogels overwegend wit. Klein drama meegemaakt: een jong werd van de rand geduwd; kwam in zee terecht. Kan wel zwemmen, maar nog niet vliegen. We zagen hem afdrijven naar zee. Helaas. Een Jan van Gent minder. Ook een grot daar waar zelfs het jaartal 1877 ingeslepen stond. Aan Kaipara Harbour zelf Shelly Beach bezocht. Bestaat uit schelpen inderdaad. Volgens de voorspellingen zou het gaan regenen, maar het was mooi, zonnig weer. Volgens Kees was deze zomer de mooiste die hij ooit in NZ heeft meegemaakt en dat is dus vanaf 1979! Lucky me. Zondagsbrunch op de Macadamia Farm, waar een boomgaard van deze (kleine) notenbomen staan. In in de winter kun je ze zelf plukken, maar nu konden we ze zelf kraken. Erg lekker en alles wat ze er van maken ook. Alle stranden zijn bijna golfsurfstranden, Kirsty, maar na mijn Australische avontuur heb ik mij er niet meer aan gewaagd. Met Kees nog oude foto's bekeken. Lang haar, snorren en lachende gezichten. Tom en Kees leken vroeger erg veel op elkaar. Nu iets minder, maar het kunnen qua uiterlijk nog steeds broers zijn. De haren zijn nu voor een deel weg en de gezichten wat ouder, maar we zijn nog steeds dezelfde.
Gistermorgen vertrokken voor mijn laatste weekje in het noorden van het Noorder-eiland. Ik ga straks een historisch rondje maken langs Waitangi (waar in 1840 het verdrag tussen Maori's en engelsen werd getekend) en als er tijd is aan de overkant van het water Russell. Morgenvroeg nog een boottrip om wat meer van de Bay te zien en dan via de westkust en de echte grote Kauri trees terug. Heb gistermorgen ook wat Kauri-trees bewonderd op weg hier naar toe in de buurt van Warkworth, maar dat zijn nog niet de grootste en oudste, maar ook mooi. Eindelijk ook nog een glow worme cave meegepikt. Ik heb er al veel onderweg gezien, maar nog niet bezocht. Het zijn larven van vliegen, die als een cocon bovenin aan de grotwand hangen en een lichtje in hun staart hebben om insecten te lokken. Als het licht uitgaat is het net een sterrenhemel. Tenslotte in Kawakawa de laatste creatie van kunstenaar Hundertwasser gezien. Hij heeft daar lang gewoond (van origine een Oostenrijker) en heeft de openbare toiletten ontworpen: prachtig. Het zou mij allemaal niet zoveel zeggen, ware het niet dat hij ook het Hundertwasserhaus in Stuttgart waar Machiel en Yvonne hebben gewoond heeft ontworpen. Ik herkende de stijl. Inmiddels is hij overleden (2000), maar voor die tijd is hij erkend als Living treasure of NZ.
Omdat hier de wintertijd is ingegaan en in NL de zomertijd is het verschil in tijd nog maar 10 uur. We komen al dichter bij elkaar. Liefs Annemiek

P.S. Morgenvroeg ga ik naar Russell via de personenferry vanuit Paiha. Zie ik gelijk wat van de bay. De treaty grounds van Waitangi zijn erg indrukwekkend. 43 Maori-leiders hebben het verdrag getekend. Er waren hier erg veel stammen die onderling ook oorlog voerden. Met de Europeanen erbij werd het erg veel geruzie. Toen de Fransen dreigden NZ in te lijven, hebben ze de Engelse Kroon om bescherming gevraagd. Na veel onderhandelingen (mediation bestond toen ook al) is het verdrag dus in 1840 getekend en heeft tot op de dag van vandaag betekenis. Pas in 1932 is het Treaty House als historic site ingericht. Het historisch besef was toen nog niet zo groot. In Kerikeri (ongeveer 25 km noordelijk van Waitangi) staat het oudste houten huis (1822) en het oudste stenen huis van NZ (1835). Dat moest natuurlijk ook nog even. Het is inmiddels 18.00 uur plaatselijk tijd, maar ik wacht nog een half uur en dan is het water weer hoog genoeg om nog lekker even te zwemmen. Voor de laatste keer in de Pacific. Het is een rustig baaitje waar ik nu voor de tweede nacht sta.