Goud, gletsjer en dolfijnen!

Hallo allemaal,
ik ben blij dat jullie elkaar antwoorden; scheelt weer voor mij. Ja, ik ben erg blij met al die mailtjes. Dank daarvoor. Ik ben te druk om jullie echt te missen, maar 13 weken zonder is wel erg lang. Ja, Kirsty, die techno-bril. Zonde he? De camper bevalt nog steeds goed. Veel mensen die wel een toilet in hun camper hebben, gebruiken hem niet eens, omdat het schoonmaken geen pretje is. Ook iets om over na te denken. Ik zit nu al weer in Fox Glacier (ongeveer 200 km ten zuiden van Greymouth aan de westkust van het Zuider-eiland: zie kaartje). Morgen ga ik een tocht over de gletsjer maken, maar eerst nog de avonturen van gisteren en vandaag. Via Arrowton naar Lake Wanaka. In Arrowton is in 1860 goud gevonden in de Arrow river. En heel veel ook. Tot ongeveer 1880 duurde die gold rush en er waren te weinig mensen om het delven, dus er werd geronseld in China, waar in die tijd heel veel armoede heerste. Er was een aparte 'woonwijk' voor de Chinezen, want met het toenemen van de Chinese goudzoekers vonden de (autochtone) Kiwi's het minder leuk worden (ook toen al kwamen dit soort problemen voor). Een aantal van die huisjes is gerestaureerd en dus nu te bewonderen in de Chinese settlement. Ze zijn heel klein: ik ben er naast gaan staan om een idee te geven. Daarna een prachtige wandeling langs de rivier gemaakt. Het was regenachtig (maar warm) en het plaatsje was heel druk. Erg toeristisch ook. Je kunt er o.a. goudklompjes kopen, maar dat heb ik maar niet gedaan. Kwam er wel achter dat het het plaatsje minder duur is dan Queenstown. Gisteren een hele mooie wandeling gemaakt naar de Rob Roy Glacier. Wat een pracht. Het begin van de wandeling was ongeveer 50 km van Lake Wanaka vandaan, in het Mount Aspiring National Park. Van die 50 km was 30 km onverhard en niet zomaar onverhard. Er zaten van die harde ribbels in de weg, waardoor de camper enorm tekeer ging. Ik dacht dat hij (zij?) het ieder moment zou begeven, maar niets ervan: dapper ding en ook nog door kreekjes heen alsof het niets is. Vervolgens 1 uur de verkeerde track gelopen, maar toen, na 1,5 uur klimmen (volgens de borden maar 330 meter gestegen, maar het leek veel meer) een prachtig uitzicht op de gletsjer. Dat uitzichtspunt lag op 730 meter; prachtige watervallen en met de verrekijker was goed te zien hoe dik het ijs is. In de verte lijkt het maar een beetje, maar dat is het niet. Ik heb wat foto's met de telelens genomen. Het was een prachtige dag: strakblauwe lucht en lekker warm. Alles bij elkaar zo'n 5 uur gelopen, incl. 3 kwartier mij vergapen aan al dat moois. Het uitzichtspunt was boven de boomgrens, maar een groot deel van de wandeling was wederom door een prachtig beech-forest. De Red Beech en Silver Beech. De laatste lijkt op onze berk, met name de stam. Het pad was hier een daar behoorlijk beschadigd en op sommige plekken moest doorgelopen worden, omdat er rotsblokken naar beneden konden komen. Stel je voor: als je er toevallig onder staat is dat nog niet zo gek. Wordt je over een paar eeuwen gevond, althans de afdruk in steen. Na onderzoek bijgezet in een museum (als die dan nog bestaan). Alle gekheid op een stokje: in 1 woord geweldig. Na de wandeling nog gezwommen in Lake Wanaka. Er is bewijs van: er zaten vriendelijke Kiwi's op het strand en die wilden wel een foto maken. Het was koud, maar goed te doen. Heel helder water. Als je dan al zwemmend om je heen kijkt, dan voelt dat heel onwerkelijk. Vanmorgen vertrokken richting Fox Glacier van de meest rustige campingplaats die ik tot nu heb gehad. Het was bewolkt maar droog. Ik heb 275 km gereden, maar heb er 8 uur over gedaan! Wel weer met een wandeling van 1 uur en heel veel stops. Iedere keer dacht ik en nu rij ik door, maar telkens waren er weer van zulke mooie uitzichtspunten met korte wandelingen. Eerst nog de route langs de meren van Wanaka en Hawea, die elkaar bijna onder de weg raken. Dan de Haast Pass over (562 meter). Dat is het laagste punt over de Southern Alps, waardoor die weg voorheen veel is gebruikt door de Maori's voor hun dioriethandel. Dioriet is Greenstone en lijkt op jade. Die wandeling heb ik gemaakt op Haast Pass. Nog steiler dan gisteren, maar korter. Uitzicht boven viel wat tegen. Voorbij de plaats Haast (stelt niet veel voor, maar het is de meest zuidelijke plaats van de westkust voordat Fjordland begint) was een uitzichtpunt over de zee met wat verhalen en een uitkijktorentje. Vanaf Haast Pass waren de regenwouden begonnen, omdat het aan de westkant veel natter is dan aan de oostkant. De wind komt uit het NW en moeten dan de bergen over en dan regent het. Eenmaal aan de andere kant is het dan veel droger. Geheel zonder enige verwachting kruip ik het uitkijktorentje in en kijk met mijn verrekijker op zee en net op dat moment springt er een dolfijn op uit zee! En nog een keer en daarna nog een aantal vinnen gezien. Onvoorstelbaar! Net op het goede moment op de goede plek naar de enorme oceaan gekeken (Pacific). Er stond daar wel op een bord dat er (Hector) dolfijnen voorkwamen, maar eerlijk gezegd had ik de hoop al opgegeven om ze nog te zien. Leuke ervaring. Later nog zeeleeuwen op een strand beneden mij gezien, maar te ver weg om een foto te nemen. De highway, bestaande uit slechts 2 rijbanen, gaat dwars door het regenwoud heen. Gelukkig hebben ze de schade beperkt. Het is wel een apart regenwoud. Ik heb wat foto's genomen en ook een met de zelfontspanner. Was vergeten dat ik die had. Kan dus ook nog. Het regenwoud loopt door tot het strand. Jammer van die zandvliegen. Die weten je wel te vinden. Toch weer een heel verhaal geworden. Groeten tot na de Fox.
Annemiek