River Raften en karten in Queenstown

Ja, het lukt ook nog. Gelijk er maar achteraan. Het was gisterenmorgen heeeeeel koud en ik moest mij al om 8.15 uur melden en dat na die gezellige avond. Ik kwam er op het laatste moment achter dat ik mijn zonnebril kwijt ben en ik heb hem niet meer gevonden. Jammer, maar 'shit happens'. Ik heb nu een hele goedkope gekocht, want je raakt tijdens zo'n vakantie inderdaad nogal wat dingen kwijt: tijdelijk of permanent. Gelukkig heb ik mijn paspoort en creditkaart en pinkaart nog steeds. Van het river raften zelf heb ik geen foto's, want we werden in een wetsuit gehesen en vervolgens nog een jack en nog een en toen nog een life-jacket en dat alles heel stevig om je lijf, dus op het laatst kan je bijna niet meer adem halen. Een helm en waterschoenen completeren het geheel en dan zie je er niet meer uit. Maar goed het ging om het raften over de Shotover-rivier. Prachtige kloof en de rivier had maar liefst moeilijkheidsgraad 3 tot 5. Nu stond de rivier niet op zijn hoogst en hadden we een Amerikaanse meneer die ons begeleidde (en die heel wat beter verstaanbaar was dan de verschrikkelijke taal die de NZ-natives soms uitslaan). In ons opblaasbootje zaten we met zijn zessen. Naast mij en de begeleider 2 chinezen en 2 Israeliers, dus internationaal gezelschap. In totaal 7 boten, dus ik was niet de enige. De rit ernaar toe was al een hele belevenis: echt langs de afgrond. Het schijnt een van de 2 wegen in geheel NZ te zijn waar je niet met een huurauto mag rijden, omdat het te gevaarlijk is en daar kan ik inkomen. Wel heel mooi. In de kloof aangekomen kregen we natuurlijk weer een hele uitleg en na uren konden we dan de bootjes in. Het eerste gedeelte was heel rustig en kon er van alles geoefend worden voordat de eerste kleine valletjes kwamen. Het is allemaal goed gegaan. Niemand is er uit gevallen. Ik zat achterin relatief droog. Maar de twee voorste zijn goed nat geworden. De kloof zelf was buitengewoon mooi met hele steile wanden van een rotssoort die uit heel veel dunne lagen bestaat en daardoor heel bros was. Er is in het verleden veel goud gevonden dat met name door Chinezen is gedolven. Dat deed de Chinezen bij ons in de boot goed om te horen. Vandaag ben in Arrowtown geweest en daar was veel informatie over de Chinezen die ook goud dolven in de Arrow River.
Alles bij elkaar 2 uur geraft met op het eind een tunnel van 170 meter (de Oxenbridgetunnel) en na de tunnel gelijk de grootste uitdaging, maar ook dat ging natuurlijk goed. Daar werd ook een foto gemaakt. In totaal zijn er 3 foto's gemaakt, die ik op CD heb, dus misschien kunnen ze later nog worden toegevoegd. Ik probeer het nu nog maar even niet. De Deense familie was 's morgens wezen paragliden van de berg af, waar je met een gondola naar toe wordt gebracht(vergelijkbaar met Christchurch). Ze hadden het ook erg naar hun zin gehad. Ook een DVD erbij en het leek op het parachutespringen van Cas op Texel, maar natuurlijk is dat laatste veel echter, Cas! Gezamenlijk zijn we gisterenmiddag (nog steeds mooi weer) de berg weer op gegaan en nog hoger met een stoeltjeslift (in de winter wordt er veel aan wintersport gedaan) en dan kon je dus twee lugeritten maken. Dat is een soort karten: in zo'n klein karretje als een idioot het parcours af. Ik deed het heel beschaafd en het uitzicht op het meer en de omgeving was natuurlijk fantastisch. Precies tegenover de berg waar ik was bevond zich de Cecil Peak (rond 2000 meter hoog). Dus Cecile: een berg is naar jou vernoemd en dat alles op de foto gezet op jouw verjaardag en ook nog je verjaardagskado gekocht. Rib uit mijn lijf, maar ik heb maar een zus(je), dus .....veel aan jou gedacht gisteren.
Dat was het voor vandaag en nu ben ik bijna helemaal bij. Het schrijven van deze berichten is ook een goede manier om alle indrukken een beetje te verwerken, want het volgt zich in rap tempo op, maar ik geniet nog steeds met volle teugen en heb nog lang niet genoeg van dit onwaarschijnlijk fantastische deel van de wereld.
Groet Annemiek