Catlin Coastal Heritage Trail

P.S. Inmiddels zijn de foto's geplaatst.


Hoi allemaal,
voordat ik het vergeet: Loes wat is je kledingmaat? Dit keer alleen het praatje, want ik kan op de pc van de camping geen foto's plaatsen en aangezien ik nu ook mijn wasje draai, blijf ik vanavond hier. In het plaatsje Te Anau waar ik nu ben schijnt een internetcafe te zijn. Dat ga ik morgen ontdekken, want dan heb ik 'vrij'. Ik wil wel een wandeling maken rond het prachtige gelijknamige meer waar de camping pal tegenover ligt. Ik ben het rijden nu ook wel even zat. De afgelopen twee dagen 600 km gereden. Wel heel veel gezien, want ik heb de trail gereden die in titel wordt genoemd. Dit is een dubbele scenic route. Zelfs de 'highways' zijn hier scenic. Ze bestaan ook maar uit 2 rijbanen met af en toe een inhaalstrook. En dan kachel ik met zo'n 80 km overheen. Het weer is sinds gisterenochtend inderdaad verbeterd. Bij vertrek uit Dunedin nog wat druilerig, maar vandaag was het stralend! Nog wel wat koud. Afgelopen nacht was het 4 graden, geloof ik. Maar laat ik bij het begin beginnen, want anders weet ik ook niet meer waar ik de foto's heb genomen. Ik ben begonnen bij Nugget Point. Prachtig punt met fur seals. Die zijn heel zeldzaam en ik heb ze ontdekt. Op 1 foto zijn ze ook herkenbaar. Er waren zelfs jongen. Er was een medebezoeker die ze heel goed kon ontdekken beneden ons op de rotsen die bijna dezelfde kleur hebben, maar hij ontdekte zelfs de kraamkamer. We kijken natuurlijk wel met een verrekijker. Die sleep ik tegenwoordig overal mee naar toe. In Australie vergat ik hem steeds, maar je ziet wel veel meer. Om het ook goed op de foto te krijgen heb ik een nog betere camera nodig dan ik nu heb. Kan nu maar 10x met de telelens. De rotsen van Nugget Point zijn gekanteld zodat ze op hun zij liggen: dat kun je zien aan de opbouw van de lagen. Dat is natuurlijk ook heel lang geleden gebeurd. Nugget: omdat de rotsen op goudklompen lijken in de zon, maar die scheen nog niet. De volgende stop was de prachtige waterval van Parakanui in een setting van regenwoud. Het ene moment sta je aan het strand, het volgende moment in het regenwoud. Zo was dus geheel Nieuw Zeelad toen de (voorouders van) de Maori's NZ ontdekten en voor een deel toen de Europeanen voet aan wal zetten. Onvoorstelbaar. Slope Point: het meest zuidelijke punt van NZ: de bomen zijn helemaal krom gegroeid omdat de wind altijd uit dezelfde hoek komt. Ik meen NW, maar hou mij er niet aan. Eigenlijk had ik een lange wandeling willen maken in het Waikawa Forest langs de route, maar het reizen en bezoeken van de bezienswaardigheden duurt langer dan door mij ingeschat. Komt ook door de onverharde wegen. Op het moment dat je de hoofdweg verlaat, rammel je over zo'n 'dirty road'. Ik kan ook niet kiezen in dit land: ik wil alles zien en dat is dus lastig. Maar ik heb wel op maandag een korte wandeling gemaakt in het Forest, zo'n korte toeristenwandeling van 30 minuten heen en terug en het begin van de lange wandeling naar de Falls ontdekt en vanmorgen was ik van plan het te lopen en ik ben ook begonnen, maar na 20 minuten was het pad versperd door bomen. Omdat ik de ervaring van de eerste settlers wel wilde meemaken heb ik mij over die eerste versperring gewurmd (broek moest toch gewassen worden), maar ik kon het oorspronkelijke pad niet meer vinden en toen werd het mij toch te gevaarlijk. Het was namelijk mede door de regen erg glad en glibberig en veel toeristen zullen daar niet komen, maar het was zo mooi! Zie de foto's (morgen). In dit bos is voor het laatst in 1960 gekapt. De oude houtoogstmachine hebben ze laten staan (merk Fordson). Gisteren na de korte wandeling naar Curio Bay want daar zouden Hector Dolfijnen zijn en de Geeloogpinguin! Bovendien zouden die zeldzame dieren ook nog te combineren zijn met de petrified forest. Petrified is versteend (volgens mij) en dit was alleen te bewonderen bij eb en dat was het ook. Je ziet inderdaad (afdrukken van) bomen in het steen. Het dateert uit de Jurassic Period van 180 miljoen jaar oud. We mochten er wel op lopen en de pinguins ook, maar die kwamen niet. Zelfs niet 1 en ik heb gewacht tot 20.15 uur en andere mensen ook en het waaide heel hard en het was heel koud. Maar goed, je moet er wat voor over hebben. Ook de dolfijnen (die normaal met hordes daar over het water flitsen en uit je hand eten waren in geen velden of wegen te bekennen. Vanmorgen ook niet. Dus onverrichterzake verder getrokken naar het forest: zie hiervoor. Erg mooi koffie gedronken en vogeltjes gelokt met apparaatje van Renske en het werkte ook nog. Er kwam een vogeltje op af, die ik helaas niet in het boekje Native Birds heb kunnen terugvinden (zwarte kop en gele borst). Toen naar het laatste punt van de trail: het Waipapa Point. waar in 1881 een passagiersschip is gevaren op de riffen daar en waarbij 131 doden zijn gevallen. Vandaar die vuurtoren die uit 1884 stamt en van hout is en nu wordt gerestaureerd. Later op de dag nog geprobeerd Hector dolfijnen te spotten in de laatste baai van de zuidkust, Te Waewae Bay, maar ook daar geen dolfijn te bekennen. Komt nog wel in de Sounds (= fjorden) want die staan 6 en 8 maart op het programma. De Doubtful Sound ga ik met de kayak doen en in de Milfjord Sound wordt het ook hiken (naast cruisen). Daarna het raften en paardrijden (1 dag, want de 2-daagse is pas 11 maart en dat vind ik te laat). Voldoende te doen dus. Ik ga nu mijn was uit de droger halen. Liefs Annemiek