Vulkaanas en meren

Hola, dank voor het bericht Jaap over de vulkaan. Gisteren fantastische dag in San Martin, waar de 7 merenroute begint met Lago Lacar. Ik had het eerder gezien met windkracht 10, maar nu bijna windstil. De kleur van het meer is prachtig blauw en besneeuwde bergen erachter. Heel mooi en zo volgden er nog een aantal; allemaal verschillend maar heel mooi. Jammer dat het buiten en in het meer te koud is om te zwemmen (het zijn bergmeren, dus met smeltwater). Volgens de toeristeninformatie was het verantwoord de route te rijden en werd het dia por dia (per dag) bekeken of de route gereden kon worden. Ik had nog gehoopt om onderweg te kunnen kamperen (er waren hele mooie plekjes), maar naarmate ik verder kwam veranderde het landschap in een grijswitte wereld van het vulkaanas en de aswolken namen toe. Ook in de lucht werd het anders: grauwe sluiers voor de zon en dat zal ongetwijfeld de as geweest zijn. Vervelend van het uitzicht, maar wel indrukwekkend om zo´n natuurverschijnsel mee te maken. Ik ben uiteindelijk beland bij een camping in Villa La Angostura. Ik was de enige gast en de camping lag helemaal vol met as. Het is net sneeuw; alleen het smelt niet en het is stoffig. Je wordt er niet echt vies van, maar overal zit een laag stof op. Ik dacht dat ik lekker in de luwte onder de bomen stond, maar toen kreeg ik een laag as van de bomen over mij heen. De grootste verrassing moet nog komen, want het licht en de waterpomp in mijn camper deden het niet! Dat werd dus echt kamperen. Gelukkig heb ik nog een goede zaklantaarn bij mij, die ik in geval van nood zelf op kan laden (met de hand). Verder was de camping uitstekend. Ik had de herenafdeling helemaal voor mezelf (aan de vrouwenkant werd verbouwd), maar het is wel triest als zo´n mooie omgeving helemaal onder een grijze deken ligt, die voorlopig ook niet weggaat. Ik begreep van de mevrouw van de camping dat er 4 weken geleden nog nieuwe as was gevallen. Geen skidorp, maar een asdorp, maar misschien kan je ook skieen op as. De natuur is toch sterker dan wij. Er werd ondanks alles hard aan de weg gewerkt. Die mannen staan dus in stof en as en hebben alleen sporadisch een mondkapje voor. Niet echt gezond voor lijf en leden. Ik ben vanmorgen doorgereden naar Bariloche waar ik nu ben. Gisteren zou ik de Ruta Sur man in San Martin hebben getroffen, maar we hebben kennelijk allebei 10 rondjes om het plein gelopen, maar elkaar niet getroffen. Omdat ik niet langer wilde wachten, ben ik aan de route begonnen, maar ja, nu alles was uitgevallen had ik echt iemand nodig. Gelukkig is er ook een contactpersoon in Bariloche, van origine een Duitser (zoals veel hier in de omgeving) en met hem afgesproken bij een benzinestation (de tank zit al weer vol). Wat blijkt: ik heb een hele slimme auto. Ze heeft in verband met een kapot onderdeel niet alles tegelijk eruit gegooid, maar eerst mijn koelkast, toen een grote lamp en pas op het laatst (toen ze het echt niet meer trekken kon) de rest. Zelf bleef ze rijden. Dus met het vervangen van dat onderdeel (bij een garage gespecialiseerd in electriciteit) deed alles het weer. Gelukkig maar, want ik dacht dat het door de ceniza (= vulkaanas) kwam, want die waait overal binnen. Kortom: alles voor elkaar en na 15 minuten was het al gebeurd. Ik had mij voorbereid op minstens 1 nacht in een hotel of zo. Nu ben ik aan het rondlopen in Bariloche dat ligt aan het enorme meer Nahuel Huapi. Veel Duits uitziende gebouwen. Ik had in Villa La Angostura graag nog naar bijzondere bomen midden op het meer willen kijken. Dat zijn Arrayanes, maar vanwege het slechtere weer (het waait veel harder dan gisteren), was het onzeker of er een boot om heen zou varen. Dat wil ik ook helemaal niet; ik wil er doorheen lopen, ze van dichtbij zien en voelen, maar dat was helemaal uitgesloten. Jammer, want Sylvia en Bernard zijn er 2 jaar geleden geweest en waren er enthousiast over. Je kan niet alles hebben in het leven. De dichtstbijzijnde camping is 13,5 km hier vandaan, dus ik denk vandaag een beetje rondlopen hier en dan verder richting Esquel en dan ga ik extra genieten van Nationaal Park Los Alerces, waar ik ook nog langs kom voordat ik oversteek. In Bariloche ligt veel minder as dan eerder op de route, maar het waait hard waardoor je toch nog het nodige binnen en op je krijgt. Dit alles meegemaakt in 24 uur. Wel veel he! En toch blijf ik ook geinteresseerd in jullie verhalen. Lieve groet, Annemiek
P.S. Cecile: hier kan je ook paardrijden, maar ik laat het toch maar voor wat het is. Ik hoop de ´schade´ in te halen aan de andere kant; meegalopperen met de walvissen:-)