Rondje Rotorua, hobbits en Mauao

Hi guys, how are you doing today (dit is Kiwi-taal),
weer bedankt voor de mailtjes. Het stinken valt mee, zeker in de hot springs, Kirsty. Daar ruik je eigenlijk niets of ik ben er inmiddels zo aan gewend geraakt dat ik het niet meer ruik. Volgens de informatie die verstrekt wordt komt het water rechtstreeks uit de thermale wateren, maar daar horen de (krater)meren, zoals Lake Taupo en Rotorua ook bij. Het wordt niet extra verwarmd, maar komt zo heet uit de grond. Het is inderdaad H2S wat je ruikt. De gele kleur komt van de zwavel. Ik heb heel veel info met alle mineralen en wat welke kleur veroorzaakt. Ik neem het wel mee als we elkaar de volgende keer zien. Jammer van Cas zijn rapport, maar dat komt natuurlijk omdat hij steeds mijn verslagen leest en foto's bekijkt en al die berichten die hij mij schrijft. Dat kost tijd en dat heeft natuurlijk gevolgen. Misschien dat nu zijn verkering uit is, hij wat meer aandacht aan zijn tante schenkt, maar ik vrees dat hij toch meer aandacht voor de wat jongere dames heeft. Maar nu de volgende avonturen. Het houdt niet op. Ik heb zelf maar weer 100 extra foto's bij besteld. Dat brengt het totaal op 1500. Is een mooi rond getal, maar het schiet al weer aardig op. Gisteren tussen de buien door toch heel veel moois gezien op het rondje rond het meer. Een deel meer van hetzelfde, maar ook weer veel nieuwe dingen. Green lake, blue lake, buried village (in 1886 verwoest door vulkaanuitbarsting van Mount Tarawera; 120 mensen gedood), prachtige watervallen daar en een regenboogforel in de beek op de foto gezet, Hell's Gate (weer een thermal park, maar wel met moddervulkaan en grootste hete waterval van het zuidelijk halfrond!), Okere Falls Scenic Reserve met 7 meter hoge Tutea Falls (waar geriverraft wordt, maar niet door mij dit keer), en - en dat vond ik het allermooiste: Hamurana Springs en de wandeling ernaar toe door een Redwoodbos. Die combinatie was heel mooi en had zo in de LOTR kunnen zitten. Ik ben er even heel stil middenin gaan zitten. Zo mooi! Daarna doorgereden naar Matamata (totaal 160 km), wederom (voor de vierde keer) in de hot spa gezeten van de camping. De eerste keer was het mooiste, met bubbels en harde stralen, zodat je een watermassage kreeg, maar ook het badderen in zo'n hete poel is ook lekker. Beetje babbelen met toeristen en lokale kiwi's is ook gezellig. Vanmorgen dus naar de Shire, waar de hobbits hun gezellige ronde heuvelwoninkjes met mooie tuintjes hadden. Het is de enige locatie waar dingen nog zijn gebleven. Dat was eigenlijk toeval. Door hevige regenval moest degene die alles weer in oude staat moest herstellen het werk staken. In de tussenliggende 6 maanden kwamen zoveel mensen vragen waar de films waren opgenomen dat de eigenaren van het terrein hun kans schoon zagen en aan de filmmakers hebben gevraagd om dat deel te mogen behouden. Na 2 jaar onderhandelen kregen ze toestemming. De huisjes zijn wit gemaakt om de rechten van de oorspronkelijk bedenkers te beschermen, maar ook om ze beter zichtbaar te maken in de heuvels. Overigens bestaat het hele Noorder-eiland (voorzover ik het heb gezien) uit van die heuveltjes, maar het unieke van deze locatie was de 'party'-boom aan het meer (waar ik tegenaan sta) en waar Bilbo zijn verjaardagspeech hield. Die heuveltjes schijnen ook te maken te hebben met de geothermische activiteit. Het was in ieder geval erg leuk om te zien en daarna nog een korte schaapscheerdersdemo en het voeren van de lammeren met de fles. Kortom: een geslaagde ochtend en inmiddels is het weer stralend weer. Ik ben naar boven gereden richting Tauranga, omdat ik in een boekje over dit gebied (de Bay of Plenty) heb gelezen, dat je een mooie korte (!) wandeling kon maken op Mount Mauao (232 meter)en dat ligt net boven Maunganui, waarbij je een awesome 360 graden uitzicht hebt over het land en de baai. De berg/heuvel ligt op een schiereiland en het uitzicht was fantastisch, maar het kostte wel wat meer moeite dan beloofd. Ik keek van de top naar beneden en zag daar een camping aan een wit strand met een zeer blauwe zee en ik dacht: daar ga ik in liggen en hou het vandaag voor gezien. Ik wilde nog verder door, maar dat wordt morgen. En ik kan hier in het bijbehorende plaatsje internetten en jullie weer berichten. En verder heb ik nog een ijsvogel gezien, die boven op het bord naar The Summit zat. Mooi meegenomen. Ik heb inmiddels wel alle native birds gezien, behalve de Kiwi, maar veel NZ-ers hebben die ook nog nooit in het wild gezien. Het is een nachtdier en heel schuw en er zijn er niet zoveel meer. Ook een bloeiende Pohutukawa gezien en een Silvereye (vogeltje met een geel/wit randje om de ogen, maar die heb ik niet op foto). Idem de Fantail. Morgen en overmorgen ga ik de kust naar het noorden verder af richting Coromandel. En dan naar Auckland. Parakai, waar Kees en Jan wonen, ligt daar net boven. See you and no worries (zowel Aussies als Kiwis zeggen dit om de haverklap). Annemiek

N.B. Deze zomer 2008 stond in Down Under dat de berg Mauao een gedoofde vulkaan is van ongeveer 4,3 miljoen jaar oud die door erosie is afgestompt. Heel lang geleden was Mauao een eiland in de oceaan, dat door eeuwenlange verzanding aan het vasteland is vastgeraakt. Aan de berg is een mythe van de Maori's verbonden, maar die bewaar ik voor de geprinte versie van dit dagboek.