Perth-Adelaide; deel 2: 12-14 feb - Reisverslag uit Adelaide, Australië van Annemiek Tubbing - WaarBenJij.nu Perth-Adelaide; deel 2: 12-14 feb - Reisverslag uit Adelaide, Australië van Annemiek Tubbing - WaarBenJij.nu

Perth-Adelaide; deel 2: 12-14 feb

Door: Webmaster

Blijf op de hoogte en volg Annemiek

18 Februari 2008 | Australië, Adelaide

Hallo allemaal,
na mijn eerste dag in Adelaide, dat goed en warm is verlopen (maar waarover later meer; sorry Josje, nog even geduld) het tweede deel van de trip tussen Perth en Adelaide. Nu drie dagen in 1 keer omdat de laatste dag hier over mijn verblijf in Adelaide moet gaan (vind ik).
Dinsdag 12/2 eerst 's morgens een prachtige wandeling gemaakt in het nationale park waarin onze camping lag (dus iets voorbij Esperance) naar de top van Frenchmens Peak. Slechts 260 meter hoog, maar erg steil. Over de kale rotsen, maar eenmaal boven was het uitzicht fantastisch met aan beide kanten oceaan. Bovenop de top ook een rots waar de wind en andere weerselementen inmiddels een gat in hebben veroorzaakt, waardoor er een soort grot is ontstaan. Bij deze heuvel en rots horen zowel een aboriginal verhaal als een 'wetenschappelijk' verhaal van wat het voorstelt. Ik heb foto's gemaakt van beide versies, maar ik denk niet dat het te lezen valt op de site. Ik zet ze er wel op. Na deze fysieke inspanning (een van de weinigen van deze reis) 's middag uit kunnen rusten, want daarna 350 km gereden. Onder andere door Norseman: zie foto van paard. Dit plaatsje is beroemd vanwege het goud dat er gevonden is. Waarom een paard: het eerste goud bevond zich in de hoeven van dit paard. Zo is het ontdekt. Er is nog steeds een goudmijn. Via een uitzichtspunt te bezichtigen. Ook de kale omgeving van het dorp, waar je nog niet begraven zou willen worden, maar ja........Vanaf Norseman begint de Eyre Highway. Een zeer rechte, kale, lange 'snelweg' (2 baans). Weliswaar beloven de borden allerlei dieren (kameel, wombat, kangeroe), maar veel meer dan kangeroes de volgende morgen langs de weg hebben we niet gezien. De borden worden veel gefotografeerd en daarom heb ik het ook maar gedaan. Bij de tweede niet meer. De derde overnachting was op Newman Rock. Er was helemaal niets daar: geen toiletten, water enz. Gewoon alleen bosjes. Het waaide behoorlijk: je kunt dat mooi op de foto zien. Wel een prachtige zonsondergang. Over woensdag 13/2 is weinig te vertellen. Lange rit (550 km) en er stond een bezoek aan een grot en een ondergronds meer op het programma, maar door de recente overstromingen waren beiden niet bereikbaar. Aan het eind van de dag Eucla bezocht. Dit dorp bijna aan zee is 'opgegeten' door de konijnen. Door de overvloed aan deze dieren verdween al het groen in de omgeving, waardoor het zand vrij spel kreeg en alle huizen verdwenen onder het zand. Het was een telegraaf-station. In de dagen van weleer vond communicatie via de telegraaf plaats. Om de 200 km moest er een station gebouwd worden om de verbinding tot stand te brengen en Eucla was er een van. Na een paar pogingen om de konijnen uit te roeien heeft men uiteindelijk het dorp een km verplaatst. Dat is in 1920 gebeurd. Zie de foto met een half gebouw erop in het witte zand. Daar dichtbij stond de boom met de grijs/roze papegaai-achtige vogels erin. Nog een foto van een grote kangeroe in het Eucla Nationaal Park die keurig bleef zitten. We hebben daar ook gekampeerd. Het was erg winderig en koud, maar wel warme douches.
Vanaf donderdagmiddag 14/2 is het weer mooi geweest. Grens tussen Western Australia en South Australia gepasseerd. Natuurlijk met de nodige roadtrains: hele grote vrachtwagens (max lengte 52 meter). Er werden schapen van de ene vrachtwagen naar de andere 'gejaagd' door schaapshonden. Die doen dat fantastisch. Na de grens hebben we de mooi kliffen van het maritieme park Bight bekeken. Heel mooi en indrukwekkend. Er is een 5.500 km lang dingohek geplaatst in een poging die dieren uit Southern Australia te houden, maar dat lukt niet erg. Ze kruipen er wel onderdoor. De 5e nacht in Fowlers Bay aangekomen. Dit deel van de kust kent enorme zandduinen van heel wit zand. Je kunt daar zandsurfen. Eigenlijk te vergelijken met sleetje rijden, maar dan op zand. Gaat nog hard ook. De 350 km tot Fowlers Bay wordt Nullarbor genoemd: dat betekent 'zonder bomen'. Er groeit er praktisch niets. Tot zover het tweede deel van het tripje. Morgen het laatste deel. Liefs en bedankt voor de reacties. Annemiek
P.S. Mam, ik ben heel voorzichtig en zal niet in het wild gaan kamperen en Adelaide biedt genoeg om mij 4 dagen bezig te houden. Ik dacht eerst aan Kangaroe Island, maar ik zie er van af.

  • 18 Februari 2008 - 14:37

    Cecile:

    Zie reactie ma vorig bericht:
    Als de oudste dochter wegvalt, wordt ik automatisch de oudste dochter, dus dat ze er maar één oudste dochter heeft klopt niet, ze houdt geen jongste meer over, maar ach... zelfs in Maarn kun je overvallen worden, in nieuw zeeland is in ieder geval specialer, kom je tenminste in de krant :)
    Liefs Cecile

  • 18 Februari 2008 - 18:50

    Ma:

    was is die cecile adrem. pa vond dat cas de baard al in de keel had, ik zei tegen heb kijk in de spiegel doe je mond wijd
    open dan jij je baard al.woensdag ga ik
    ernaar toe.leuke foto's' vooral waar jij
    ook opstaat, daar kijk je toch het eerst
    naar. de treinreis naar sydney lijkt
    me ook erg spannend, makkelijke manier
    om het landschap te bekijken,
    a.s.maandag ga ik op computer cursus.
    6 maandagen lang. kan best nog een hoop
    leren, alhoewel ik ook al bridge op mijn
    laptop. met roemenen turken enz enz.
    pas opjezelf en veel liefs van pa en ma

  • 18 Februari 2008 - 19:59

    Paul:

    Hoi Annemiek,
    Wat een prachtige foto's, het ene landschap nog wonderlijker dan het andere. Het kost dan even wat moeite om om te schakelen naar De Veluwe, maar toch moet ik zeggen dat we ook hier een aantal heel mooie zonnige dagen hebben met lekkere wandelingetjes in 't bos.
    Groetjes en geniet ervan!

  • 18 Februari 2008 - 20:28

    Josje:

    He bah, weer even een droevig bericht tussendoor, wat onvermijdelijk was is dan toch gebeurd: Annelies Steffan-Bakker is gisterochtend overleden...Ik dacht, ik laat het je toch maar even weten.
    Wat goed van tante Miep dat ze het concept internet heeft ontdekt en daar zo behendig in wordt....oh oh, straks neemt ze nog deel aan second life ;-) hahaha. We zitten in de startblokken voor je volgende bericht!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Annemiek

Wie ben ik? Een vrouw van inmiddels gevorderde leeftijd die nog steeds het avontuur zoekt, zowel in werk als reizen. Die af en toe haar 'comfortzone' verlaat om nieuwe indrukken op te doen, zich wil blijven verbazen en laten inspireren om daar later in werk of privé haar voordeel mee te doen. Maar die vooral na een periode van hard - leuk - werken de tijd wil doen vertragen en wil genieten van de natuur die de aarde te bieden heeft en nooit uitgekeken raakt.

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 302
Totaal aantal bezoekers 157739

Voorgaande reizen:

01 September 2011 - 01 December 2011

Mijn tweede lange reis

13 Januari 2008 - 13 April 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: