Bijna vast in grot en geen diesel in Chos Malal.

Hallo allemaal,
Nou Hans, voor jou en iedereen die het leuk vindt om mijn verslagen te lezen, goed nieuws. Vandaag zal er geen diesel meer geleverd worden, dus hopelijk mañana = morgen. Ik zit dus vast in Chos Malal, omdat de beide tankstations hier geen diesel meer hebben. Ik heb net even geinformeerd wat het dichtst bijzijnde tankstation is en dat is 170 km hiervandaan, dus dat risico neem ik niet. Gisteren zat ik bijna letterlijk vast in de Cuevas de las Brujas. Als ik vantevoren geweten had dat het geen kruip-door/sluip-door route was, maar een wurm-door-route dan had ik het niet gedaan. Maar er was ook nog een ouder en dikker (hij) stel bij en die hebben het ook voor elkaar gekregen, maar ik was wel de langste. Waar laat je die benen! De foto´s laten het zien. Het verbaast mij wel dat ze hier iedereen zonder waarschuwing zo´n grot laten ingaan. Toen we de laatste ´zaal´ hadden gehad en ik opgelucht adem haalde, bleek dat we dezelfde route terug moesten! Mijn handen opengehaald, maar verder gaat het goed. Na het bezoek aan de grotten dacht ik het vlot te kunnen rijden naar Barrancas, een gehucht ongeveer 165 km verder (maar wel met camping volgens de boekjes), maar dat bleken dus 125 km ripio te zijn. Dat is dus wel de officiele Ruta Nacional 40. En dan ook nog ripio van de ergste soort (zelfs mijn wijn viel om! maar op tijd gered). Tot de Cuevas had ik al 75 km ripio erop zitten, dus ik en mijn trouwe Betsy zijn behoorlijk door elkaar getrild gisteren. Maar de omgeving was prachtig. We reden naast het nationaal park del Payun met die 80 vulkaankraters en ik heb ook de Vulkaan Payun (3700 meter) gezien en natuurlijk op de foto gezet. Zie je dat ook op Google maps, Rob? De laatste 2 uur stond de zon laag en zie je dus niet zo gek veel meer, maar toch maar de voet op de gaspedalen, want in dat ruige gebied met harde wind vrij kamperen dat is ook voor mij een te grote uitdaging. De laatste 40 km was de weg goed en uiteindelijk kwam ik rond 20 uur in Barrancas en had ik de camping snel gevonden (een hele kleine, maar wel met stroom, water, wc en douche)en die wijn smaakt dan heel lekker en ook de pasta met sla. Vanmorgen richting Zapala, maar dus blijven steken in wat volgens Lonely Planet, de oasis in de woestijn wordt genoemd. Het is ook groen, dankzij de rio Colorado, die door dit dal stroomt. Onderweg hiernaar toe nog meer moois gezien: de Vulkaan Tromen (bijna 4000 meter hoog), de Cerro Chihui....., het zoutmeer Laguna Auquinco en de Cordillera del Viento. Dat betekent de bergrug van de wind en dat klopt wel. Onderweg waaide het erg hard. Hier in de bebouwing valt het mee, maar dat maakt dat het niet warm is. De zon schijnt, maar als die verdwijnt is het guur. Dit plaatsje heeft twee pleinen. Kennelijk hadden ze moeite om te kiezen tussen San Martin en San Sarmiento en dus maar twee pleinen gemaakt. Verder heb ik vanmiddag al het kleine museum bezocht. Er is veel te doen in de omgeving, maar ik wil wel door naar het zuiden, omdat daar nog zo veel te zien is en ik graag nog wil paardrijden in de omgeving van San Martin de Andes. Als het goed is wordt daar ook mijn koelkastje gerepareerd. Die doet het alleen een paar uur ´s nachts. Vandaag ook tijd gehad om Ruta Sur te bellen en dat te melden en ze hebben een contactpersoon in San Martin. Eerst maar eens zien dat ik morgen diesel krijg. Er zijn een paar zaken erg belangrijk in dit land en waarvan je moet zorgen dat je er genoeg van hebt: diesel, geld, water, stroom en heel veel doorzettingsvermogen en je vooral niet gek laten maken. Dat laatste word ik steeds beter in. Alles komt goed. ;-) Veel plezier Hans met het herfstkamp en hopelijk toch een beetje lekker weer. Groeten Annemiek