Kleurige rotsen en balpennen

Ha allemaal,
het is een verademing om even in een relatief koele ruimte dit verslag te kunnen maken. Het is hier overdag moordend heet en vannacht was het steenkoud. Ik heb slecht geslapen, want ik had het heel koud onder een dunne en 1 dikke deken. Ik moest nog wel lachen toen ik 2 kruiken bij de inventaris van de camper zag, maar het was wel goed geweest die te gebruiken. Ik weet het nu en ze komen goed van pas. Ik kan wel de verwarming aanzetten, maar dat is ook zo´n gedoe. Gewoon kruiken en dik aankleden in bed. Het is niet overal ´s nachts zo koud, maar je voelt het s´avonds al aan. Vanaf het moment dat de zon ondergaat (rond 19.15 uur) koelt het snel af. Maar het hele goede nieuws is dat ik vandaag iets moois heb kunnen doen voor de arme kinderen. Naar goed gebruik van Anneke (reisgenoot van Chili, Bolivia en Peru in 2005) heb ik een hele baal balpennen meegenomen om die aan bijvoorbeeld een school voor arme kinderen te geven. Nu zit ik waarschijnlijk in het armste deel van het land (dicht bij Bolivia), maar hoe vind ik het goede doel of tussenpersoon, zodat ik zeker weet dat het goed terecht komt? Dat is vandaag gelukt na de mis in het mooie kerkje van Humahuaca, het verste punt dat ik in het noorden wilde aandoen. Het ligt op 3000 meter hoogte en dat merk je wel. Het is minder geschikt voor mensen die slechter ter been zijn, want er zijn nogal wat trappen in het dorp van toch nog rond de 6000 inwoners. De pastoor mag zich met een volle kerk gelukkig prijzen. Ik heb even meegeluisterd en ik kon zelfs wat verstaan. Hij praatte heel duidelijk, ook met kinderen tijdens de preek (wie heeft er een bijbel in huis?). Hij zag er zeer niet Argentijns uit, maar dat geldt voor meer mensen hier, hoewel zij duidelijk in de minderheid zijn. Na de mis heb ik permissie gevraagd om hem even te kunnen spreken en dat was geen enkel probleem. Hij was heel blij met de pennen en hij zei ook dat vanuit Nederland meer projecten in de regio werden gesteund, ook door een conservenfabriek begreep ik, maar hij kon zich de naam niet goed herinneren en mij kwam het niet bekend voor. In ieder geval waren we allebei blij. En dat op zondag. Ik was daar op die tijd om de zegen van hem te krijgen, althans dat dacht ik. Dat schijnt iedere zondag stipt om 12 uur te gebeuren, maar dat bleek een beeld te zijn die uit de muur van het gemeentehuis (heeft de bekende cabildo vervangen in de jaren 30) kwam, een soort weermannetje. Dat moet San Francisco Solano voorstellen, de apostel van Peru en Argentinie (1549 - 1610). Het plein stond vol toeristen die de zegen kregen. De locale bevolking ziet het aan en wil alleen hun waren verkopen. Inmiddels heb ik wel het een en ander gekocht, maar ik heb nu weer wat plek in de koffer, omdat de pennen eruit zijn. Eergisteren sloot ik af met de opmerking dat ik nog langs de Termas de Reyes zou gaan(warmwaterbronnen) en die heb ik uiteindelijk ook gevonden, maar toen was het al zo laat dat ik toch maar ben doorgereden om voor donker nog een camping te vinden. Ik had daar kunnen blijven staan, maar het zag er niet aanlokkelijk uit. Inmiddels had ik ongeveer 70 km omgereden om die Termas te vinden en bijna van een berg teruggegleden omdat de camper het niet trok: te steil en bedekt met grind. Ben ik daar ook achter. Maar het is niet voor niets geweest. Ik ben nu op de weg terug en dan ga ik er alsnog naar toe. Er is een soort van openbaar zwembad waar het bronwater in gestort wordt en dat zag er best aardig uit. Kan ik mij grondig reinigen, want de camping van afgelopen nacht in Humahuaca was helemaal niets! De douches waren alleen ´s middags kennelijk beschikbaar geweest (heb ik van horen zeggen) en de toiletten waren heeeeeeel vies. Maar natuurlijk maak je er wel gebruik van, maar vanmiddag komt alles goed. Ik ben dus nu weer op weg naar Salta via Jujuy en in de buurt van de Termas dus al een camping gevonden, waar ik eergisteren heb gestaan. En daar kwam ik dezelfde mensen tegen als in Salta. Met de man van het Argentijnse stel heb ik de taxi naar de Trein naar de wolken genomen. Hij zei mij enthousiast goedendag en na installatie van mijn camper ben ik met een fles witte wijn naar ze toe gegaan om een praatje te maken. Ze praten alleen Argentijns, maar ik moet oefenen. Om een lang verhaal kort te maken: ze nodigden mij uit voor het eten (vlees uit de oven en een salade) en we hebben het over van alles gehad, inclusief ons koningshuis (Holanda is erg populair als el pais de Maxima), hoewel hij een republikein is (jullie betalen voor het koningshuis) tot aan natuurlijk voetbal. Naast Ajax wist hij ook wat Feyenoord was! En een van die 2 jongens op de motor heb ik ook al weer een keer gezien en inmiddels ook al weer 1 die in zijn gezelschap was en ik krijg nu zelfs iedere keer 1 kus als ik ze zie ( 1 en niet meer want dat is hier gewoonte). Grappig hoe snel dat gaat. In de tussentijd ben in Purmamarca geweest, voornamelijk voor de Cerro de los 7 colores (de heuvel met de 7 kleuren) en de wandeling van 3 km die eromheen ligt gemaakt. De rotsen zijn dus echt groen (van koper), rood (ijzer) en paars (mangaan) en heel veel nuances daartussen. Erg mooi. Tilcara (waar ik nu ook zit) heeft een monument van de Inca´s: strategisch gelegen op een heuvel, 2500 meter hoog. Er zijn zoveel mogelijk stenen die er lagen gebruikt om de nederzetting van rond 1480 weer op te bouwen. De Inca´s zijn hier relatief kort geweest, omdat de Spanjaarden al in 1530 kwamen. Aan de Incatijd is in Tilcara officieel een einde gekomen toen hun leider Viltipoco in 1594 werd gearresteerd. Het Inca-rijk heeft hier in Noord Argentinie dus niet zo lang geduurd als in Peru en Bolivia. De vallei waar ik doorheen rij en waar bovengenoemde plaatsen liggen is de rivierbedding van de Rio Grande. Nu is die Rio niet grande en lijkt vooral te worden gebruikt voor grindwinning. Er gaat een zielig stroompje doorheen. Nu schijnt de zomer het regenseizoen te zijn. Ik hoop echt dat deze mensen regen krijgen, want het is zooooo droog.Nog even een weetje: je hebt 4 soorten lama´s: de llama (spreek uit sjama), dat is de lama zoals wij hem kennen. Samen met de Alpaca is dat en gedomesticeerde soort. En de twee wilde soorten zijn de Vicuña en Guanaco. Die laatste 2 zijn wel gewild, want hun wol is veel fijner en zachter dan de eerste 2. Ik ben weer op weg naar Salta en zelfs naar dezelfde camping als waarvan ik vertrokken ben, omdat de electriciteitskabel toch niet werkt. Daar kwam ik dus achter toen ik op camping nr. 2 in Yala kwam. Het is een krakkemikkig ding en ik heb de hulplijn gebeld en gezegd dat ik een nieuwe wil. Het is allemaal niet zo erg zolang ik blijf rijden. Het licht doet het dan in de camper op de accu van de auto, maar als ik een of 2 dagen stilsta kan de accu leegraken en dan heb ik wel een probleem. Ik kan ook geen dingen opladen in de camper zelf (batterij fotocamera en mobiele telefoon) en dat is ook lastig, dus ik wil gewoon dat het werkt. We hebben voorlopig afgesproken dat ik maandag op die camping zal staan. Hopelijk lukt het allemaal en dan naar het zuiden (Cafayate). Nog wat technische informatie voor mijn vader en anderen die geinteresseerd zijn. Ik heb net euro diesel getankt (dat is de beste). 1 liter is hier ongeveer 1 euro. Hij loopt ongeveer 1:8,5. Dat vind ik te weinig. Dat moet ik op 9 kunnen brengen en er gaat 80 liter in de tank, dus met een hele tank moet ik minstens 700 km kunnen rijden. Handig om te weten.
Hasta luego. Annemiek

N.B. Onderweg al een paar keer de monumentjes van Gauchito Gìl gefotografeerd. Deze kleine cowboy was een soort Robin Hood die ook nog beschikte over helende gaven. Hij wordt vooral vereerd door chauffeurs Maar je komt hem overal in Argentinië tegen. Langs de weg staan een soort rode hondenhokjes met daarin vaak een beeld van de gauchito. De offers bestaan uit geld, sigaretten, volle en lege flessen. Een stukje Argentijnse cultuur.