Dieselcrisis voorbij en verder naar het zuiden

Hola, que tal?
Hoe zo vakantie? Ik draai dubbele diensten. Gisterennacht van middernacht tot kwart over 3 in de rij gestaan voor het tankstation. Na het schrijven van het vorige bericht kreeg ik te horen dat er tussen 22 en 24 uur brandstof geleverd zou worden en als ik zou wachten tot de volgende morgen het misschien wel weer op zou zijn. Dus...Toen ik rond 11.45 uur het tankstation op enige straten naderde zag ik reeds een aantal auto´s staan, die leken te wachten. Ik ben er keurig achter gaan staan (lynchpartijen van buitenlanders die met een camper zo´n rij - wellicht onbewust - passeren, lijken mij niet uitgesloten) en het bleek inderdaad de ´cola´ voor het tankstation. Ik ben vervolgens lopend naar het tankstation gegaan en zag dat er een tankauto aan het lossen was. Ik heb de auto´s die stonden te wachten niet geteld, maar het waren 3 straten, in totaal 4 blokken en dat schoof ongeveer iedere 5 minuten 10 meter op en het is niet de bedoeling om gaten te laten vallen. Argentijnen houden van herrie en muziek en opgevoerde auto´s dus het loeide voor en achter mij iedere 5 minuten. Je zult er wonen. Het schijnt toch wel veel voor te komen in deze provincie (Neuquen) dat er vooral eind van de week (maar deze keer dus midden week) geen benzine is. Slechte afstemming tussen 4 raffinaderijen in dit gebied en mogeljk kartelvorming. Er is hier geen Neelie Kroes kennelijk. Overigens was de ultra diesel heel goedkoop, zelfs met die schaarste. Ik kreeg na 3,5 uur een volle tank en mijn jerrycan vol: in totaal 87 liter voor maar 370 pesos = 50 euro. Gelukkig was het wachten niet voor niets en ik ben een eind gekomen in Angels en Demons van Dan Brown. Het was een aparte ervaring. De volgende morgen toch op tijd opgestaan en al vlot werd ik getrakteerd op de eerste familie met muziek die het weekend op de camping viert: picknicktafel wordt volgebouwd, quincho (betonnen bak met rooster) wordt ingewijd met een heerlijk vuur (lucifers vergeten, maar die had ik) en alles wordt voorbereid voor een feestelijk maal (zie de foto: jammer dat ik het tafereel niet van meer dichtbij heb genomen; hij was heel trots op zijn vuur). Ondanks mijn 5 uurtjes slaap gisteren 467 km gereden naar San Martin. Bij vlagen mooie route, goede weg, maar wel ontzettend veel wind onderweg en tegen het eind leek er wel een zandstorm aan de gang. Het zand zat overal tot in mijn oren. Toen ik in San Martin arriveerde was het al laat (19 uur) en bleken alle campings gesloten in dit skidorp dat ook tussen twee seizoenen zit. Ik heb dus Betsy voor de tweede keer alleen moeten laten voor de nacht. De toeristenoffice had nog een cabana over voor slechts 80 pesos = 15 euro. De camping in Mendoza was duurder en daar waren de voorzieningen heel wat minder. Prima geslapen dus en warm, want de nachten zijn hier erg koud. Vanmorgen zelfs regen, maar inmiddels klaart het al weer aardig op. Ik heb net wel een lekkere fleecetrui gekocht, want ik heb er maar 1 bij mij en die heb ik in de was gedaan en afgeleverd. Vanmiddag klaar. Ik ben in San Martin, omdat een contactpersoon van Ruta Sur naar mijn koelkast en lamp zou kunnen kijken, maar die kan ik nu niet bereiken. Jammer dan, komt die maar naar San Junin de los Andes. Die plaats ligt 50 km voor San Martin en ik ben er gisteren doorheen gekomen (daar stonden de mensen overigens ook in de rij voor het tankstation, maar ik heb hier in San Martin mijn tank al weer vol kunnen gooien). In San Junin is een hele mooie camping en die is wel open, dus aan het eind van de dag ga ik daar naar toe. Joost en Marijke staan er ook. Als het weer verder opknapt wil ik wat van het Nationaal Park Lanin en gelijknamige vulkaan zien. Dat is hier vlak bij. Ik heb gisteren al het een en ander gezien onderweg (zie foto´s en filmpje), maar ik kan ook met mijn auto er dichter bij komen en er schijnen trails te zijn uitgezet om zelf te lopen, dus dat ga ik nog uitzoeken om zondag/maandag te doen. Het paardrijden hier gaat niet door, althans niet op de estancia die ik door had gekregen. Hun seizoen begint pas weer op 5 november en dan ben ik hier al lang weg. Wel teleurstellend dat de mogelijkheden om paard te rijden zo beperkt zijn. Ik zag gisteren onderweg wel een hoop gaucho´s, maar die zijn gewoon aan het werk. In deze omgeving is alles (weer) omheind en lopen de koeien en paarden niet meer vrij rond. Ze zien er ook wel beter uit.
Ook dit dorp heeft 2 plaza´s en ze heten, ja natuurlijk San Martin en Sarmiento. Keurig onderhouden met een soort van botanische tuin: aparte bomen en struiken. Het is een modain skidorp met heel veel winkels en lekkere chocola enz. enz. Ik zie de familie Z hier zo lopen. Maar ik ben niet zo dol op dit soort sneeuwdorpen. Wel handig om dingen te regelen en mijn verslag te kunnen maken. Vanmiddag ga ik maar eens kijken hoe het Lago Lacar eruit ziet, dat ligt aan het eind van het dorp. Oh ja, ik zit vandaag precies op de helft van mijn reis. Ik heb al ruim 4000 km gereden en heb al enorm veel gezien. Hoe is het met jullie? Druk natuurlijk, want midden in ons seizoen: bijeenkomsten, congressen, projecten, opdrachten, cursussen enz. Zijn de centen echt op of valt het mee? Ik ben er nog niet klaar voor. Nog 1,5 maand genieten en bezig zijn met de basis dingen in het leven (nou ja, basisdingen...). Heel veel sterkte en geniet van het weekend. Saludos Annemiek